ചരണം
നിഴലും നിലാവും ഇല്ലാതെ
ദേഹിയുടെ ഭാരങ്ങളില്ലാതെ
ഇന്നിന്റെ കെട്ടുബന്ധങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ
നാളെയുടെ ആശങ്കകളില്ലാതെ
ഇനി നടക്കില്ലീവഴികളില്‍ ഒരു ചാണ് പോലും
ഇനി മുഴങ്ങില്ലൊരു വരി കവിത പോലും
ഇനിയില്ല ഇനിയില്ല നടന ഭാവങ്ങളും
ഇനിയില്ല വേദിയും സഭയും ചടങ്ങും
ഒരു കുഞ്ഞു ബീജമായ്‌ അന്ന് ഞാന് ചുരന്നതും
അണ്ഡമായ്‌ ഭ്രൂണമായ് പിന്നെന്നെ പേരിയതും
തഴുകി തരളിതമായ് തളര്‍ന്നുഞാന്‍ ഉറങ്ങിയതും
കൊഞ്ചലായ് കുസ്രുതിയായ് പിന്നെ ഞാന് ഉണര്‍ന്നതും
എന്തിനായ് തീക്ഷ്ണവര്‍ണങ്ങള്‍ ചാര്‍ത്തിഞാന്‍ ജീവനില്‍
എന്തിനായ് കൊണ്ടും കൊടുത്തും കവര്‍ന്നു ഞാന് ഭാണ്ടങ്ങള്‍
എന്തിനായ് അടങ്ങാത്ത മോഹങ്ങള്‍ നെയ്തു ഞാന്
എന്തിനായ് മുള്‍വഴികള്‍ ഏറേ താണ്ടി ഞാന്
ഇനി മടങ്ങാം
തുടക്കത്തിലേക്ക് മടങ്ങാം
മടക്കമില്ലാത്തൊരന്ത്യയാത്ര തുടരാം
